Η ζωή μου είναι πολύ καλή. Δεν έχω ένα iPhone ή έναν προσωπικό σεφ, αλλά οι μέρες μου είναι γεμάτες οικογένεια, φίλους, ενδιαφέρουσα δουλειά, υγιή παιδιά και αρκετά χρήματα για να πληρώσουν για μια εβδομαδιαία νύχτα. Επομένως, είναι πιθανό ότι έχω ελάχιστη κατανόηση για το τι αισθάνεται να ζηλεύει οδυνηρά τους άλλους, γιατί μπορώ κανονικά να επανέλθω στον τόπο της υπενθύμισης ότι έχω όλα όσα χρειάζομαι.
Όταν κατέγραψα αυτό το βίντεο, μόλις διάβασα μερικά άρθρα και σχόλια ιστολογίου αλλού από ανθρώπους που περιγράφουν ότι αισθάνονται τόσο δυσαρεστημένοι όταν διαβάζουν για τις επιτυχίες και τις καλές στιγμές των φίλων τους στο Facebook, ότι πρέπει να σταματήσουν να διαβάζουν. Αισθάνθηκα ασυμβίβαστη απέναντι στους ανθρώπους που επέτρεψαν ένα ρεύμα ενθουσιώδεις ενημερώσεις κατάστασης για να τους πω ότι η ζωή όλων των άλλων είναι καλύτερη από τη δική τους.
Παρά αυτά που είπα παραπάνω, μπορώ να σκεφτώ ένα συγκεκριμένο πράγμα που θα μπορούσε να με απομακρύνει από τη συνεχή ροή ειδήσεων και εικόνων από τους φίλους μου. Και αυτό θα ήταν υπογονιμότητα.
Δύο φορές αγωνίστηκα να συλλάβω ακριβώς όταν ήθελα. Αν και ήμουν σε θέση να μείνω έγκυος περίπου ένα χρόνο αργότερα σε κάθε περίπτωση, πήρα μια γεύση από την απογοήτευση και τη θλίψη που μερικές γυναίκες αντιμετωπίζουν για χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα από τα κύρια θέματα της συνομιλίας στο περιβάλλον μου στο Facebook είναι τα παιδιά, οι γεννήσεις τους, τα ορόσημα και οι ανόητες στιγμές, θα καταλάβαινα αν κάποιος στον κοινωνικό μου κύκλο που ήθελε να έχει παιδιά, αλλά δεν μπορούσε να πάρει μια απόφαση που ήταν το Facebook δίνοντάς της πολύ πιο κακά συναισθήματα παρά καλό, και ότι ήταν καλύτερο για την ψυχική της υγεία να μείνει μακριά.
Τι νομίζετε; Το Facebook σας κάνει πράσινο με φθόνο; Οι φωτογραφίες των διακοπών των άλλων ανθρώπων σας βγάζουν; Ή υπάρχουν βαθύτερα ζητήματα που δεν έχω εξετάσει;